Van Osnabrück naar Bourtange (Hase en Ruiten Aa)

Het kan hard gaan. Vanmorgen werkten we nog, nu zitten we in de kantine van de kanovereniging Osnabrück te eten. Notenrijst met brocoli, champignons, ui, knoflook, gember, woksaus en cashewnoten. We hebben flink wat eten voor de komende dagen meegenomen en ook een pakje wijn past wel in de kano. Buiten regent het, wij zitten lekker droog.

Onze vriend Fred bracht ons weg, we lunchten om Rheine aan de Ems waar we eerder vaarden. Zo, de eerste schnitzel zit er in!

Al om iets over half vier zijn we bij de kanovereniging, Paul wijst ons de weg en voor €11 mogen we van alles gebruik maken. Ook de kantine en keuken. Super zeg! Onze tent staat tussen de bomen op een grasveldje, we kijken uit op het water. Wat een lekker plekje!

Dag 1: Osnabrück - Rieste. 30,5 km waarvan 2,1 km lopen van de Hase naar de camping.

4 keer dragen we over:

Van het Osnabrück Kanal naar de Hase,
Van de Hase naar het Mittelland Kanal
Van het Mittelland Kanal terug naar de Hase
Bij het gemaal achter Bramsche. Steiger bij uitstappen.

Eén keer leidden we de kano aan de touwtjes over een stroomversnelling. Alle andere stroomversnelling nemen we met de kano.

We eten tortelini met pesto, courgette, ui en knoflook.

Camping Am Alfsee, €36,80, de duurste camping ooit!

Het regende ook 's nachts maar 's morgens is het droog en breekt de zon door. We willen graag uit het haventje wegvaren en kiezen er dus niet voor om met de kano op de wieltjes naar de Hase te lopen. We slaan links af het Osnabrück Kanal op. We zijn lekker bijtijds, het is 8.21 uur en het is heel rustig op het water. Er zijn twee roeiers, verder is er geen boot te bekennen. Wel zijn er veel fietsers en wandelaars. Leuk hoor. Vlak voor de eerste brug stoppen we: de Hase moet heel dichtbij zijn. Marcelin gaat verkennen en komt snel terug: jawel hoor, we kunnen hier overstappen. Dat doen we dan, de kano gaat op de wieltjes, de spullen er in en lopen maar. 100 meter verderop is al een goede plek waar Ally de Hase in kan. Een hond wil ook wel mee, de baas vindt dat geen goed idee.

Wat is dit een mooi riviertje zeg! Het is heel smal en snel stromend, wat zijn er veel bochten. Het water is helder, we zien de waterplanten onder het wateroppervlak die plat liggen in de stroomrichting. Er bloeit enorm veel, er zijn zoveel vogels en de paarden kijken ons na. Dit is echt prachtig!

We gaan ook best hard, we varen zonder grote inspanning 7 km per uur. Het eerste deel gaan we vijf stroom versnellingen af, dat gaat goed en wat gaat dat lekker, mooi man! Een vervallen stuw doet ons een beetje aan de film "Lord of the Rings" denken, die vervallen bouwwerken uit vervlogen tijden.

We komen uit op een ondiep meertje waar ganzen zich op een eilandje verzamelen en iets verder moeten we er uit. Hier is het Mittelland Kanal. De Hase gaat hier onderdoor, maar dat lukt ons niet. Wij moeten het Kanal, waar best veel beroepsvaart is, dus oversteken. Met moeite vinden we een smal en steil paadje naar het kanaal, dat kunnen we! Bij het kanaal zoeken we een lage wal om de kano er in te zetten, die vinden we een stukje verderop. Alles zit weer in de kano, check, we steken het kanaal over, dan moeten alle spullen er weer uit, kano er uit, kano op de wieltjes, spullen in de kano en lopen maar naar de instapplaats aan de Hase. Wij gaan hier nog even zitten: we hebben wel een pauze verdiend. We hebben een extra zak mee, een rode met een rolsuiting, waar de etensvoorraad in zit. We slaan gelijk een gat in de hoeveelheid boterhammen, altijd trek met kano-en!

Na de lunch vervolgen we de Hase, we kronkelen en draaien, door maisvelden en bossen. We komen een raft tegen van Hase-Boot en zien een stroom versnelling erg laat: we kunnen hem niet horen vanwege de harde muziek. Ieder zijn meug, we vonden er geen zak aan. Dit stukje bos was na de laatste overdraging, waar een stel in een opblaaskano ons voorgaat. De zon komt helemaal door, het is warm, we smeren maar eens goed. Op het water is (meestal dus) rust, alles verdwijnt, het is heerlijk om ons te ontspannen, om de vogels te zien en te horen, om stoer de stroomversnellingen af te gaan. Het is heerlijk.

We tellen weer vijf stroomversnellingen tot aan Rieste, wat gaat dat lekker zeg..

De camping is minder heerlijk. Gigantisch duur, raar hoor. Maar ook dit valt mee, iedereen groet vriendelijk, een enkeling maakt een praatje en naast de twee afwasmachines is ook plek om met de hand af te wassen. Wat Hans na de prima pasta dan ook doet. We douchen want voor dat geld willen we ook wat en zetten voor het eerst de tarp op.

Dag 2: van Rieste naar Essen. 37,6 km, waarvan 2,1 km lopen van de camping naar de Hase en 1,6 km lopen van de Hase naar de kampeerplek.

4 overdragingen:

Bij rotspartij / stroomversnelling direct na Rieste. Prima in- en uitstapplaats
Bij rotspartij / stroomversnelling anderhalve kilometer verderop. Prima in- en uitstapplaats.
Bij stroomversnelling / rotspartij weer een kilometer later, daar hebben we de kano aan de touwtjes erover heen getrokken. Prima in- en uitstapplaats.
In Bersenbrück bij watermolen. Uit bij steiger, in bij strandje.
Bij kanovereniging in Quackenbrück. Uitstekende steigers. We namen de rechterstroom.

Eén hele lange en gave stroomversnelling na Bersenbrück, verder nog 2 stroomversnellingen.

Tussen Quackenbrück en Essen 1 kanogoot.

Globetrottermaaltijd.

Wat een lange dag...

We lopen terug van de grote drukke camping naar de Hase. Heerlijk: het water weer op! Het weer is veel beter dan verwacht. Alleen het buitje van 8 uur ging door, wij zaten lekker droog onder de tarp. De rest van de buien werden afgelast. De Hase stroomt snel met veel kleine stroomversnellingen. Er liggen het eerste deel wat bomen over het water, waar we ons langs en onderdoor wurmen. Het lukt elke keer, al hebben we ook wat striemen zo hier en daar. Na een stroomversnelling lopen we vast op een drempel van een stuw, Marcelin stapt uit en trekt ons los. De bikkel.

Het is prachtig in het bos, maar ook als het landschap wat opener wordt en we door de land- en akkerbouw varen, is het prachtig. We zien kort twee bevers en de ijsvogels zijn talrijk. De jongen zijn niet zo opvallend gekleurd maar vliegen even mooi.

Bij diverse stroomversnelling staat een bord dat het verboden is deze af te varen. Wij zijn braaf en dragen bij twee stroomversnellingen vrij vlot achter elkaar over. Bij een derde laten we de kano aan de touwtjes over de rotsen glijden. Al deze stroomversnellingen kunnen we met deze waterstand niet nemen: de rotsblokken steken boven het water uit.

In Bersenbrück volgen we het bordje naar de overdraagplaats bij de watermolen. Wat een mooie boerderij staat daar, met een prachtig klein kerkje en iets verder dus de watermolen. In Nederland zou er een restaurant bij zijn, hier in Duitsland doen ze daar niet aan. We willen lunchen maar iets verder is weer een stroomversnelling waar we er uit moeten, dan gaan we daar een boterhammetje eten. Bij de stroomversnelling speuren en speuren we, maar we zien niet waar we er uit kunnen. De kanten zijn veel te hoog, te steli en met brandnetels overgroeid. De stroomversnelling is lang en we kunnen hem niet goed overzien, hoe lossen we dit dan op? Nou, door hem gewoon te nemen dus. We maken vaart en Hans stuurt de kano op de goede plek er in, we pakken een flinke vaart en varen door de bomen en laag hangende takken. We kunnen op de juiste momenten de koers corrigeren en joelend zijn we een halve minuut later er overheen. Wat was dat gaaf! Gelukkig riep Marcelin nog de hoed af te doen, anders was die wel kwijt geweest en Hans heeft de striemen op zijn knie en been staan. Maar wat ging die lekker zeg!

Van lunch komt maar niet, we varen in een flink tempo door en zien maar geen plekje waar we er uit kunnen. Eindelijk lukt het dan toch, bij een brug. We nemen lekker de tijd en ontlasten de billen, die zo'n lange tijd op het stoeltje niet heel lekker vinden.

We varen door tot de splitsing bij Quackenbrück. Dat is een wat minder inspirerend stukje, het gaat veel rechtdoor en het lijkt allemaal wat minder natuurlijk. De kanovereniging van Quackenbrück blijkt opgeheven, daar kunnen we dus niet kamperen. Misschien ook wel, er is een kraan en een mooi veldje, maar het is te druk om nu al wild te kamperen. Er zijn heel veel wandelaars en fietsers op dit kruispunt. In Nederland zou er een restaurantje gestaan hebben, of een ijscokar. Hier is het restaurant 500 meter verderop. Hans kijkt nog even bij de camperplaats of daar een tent mag staan, maar je komt er zonder een pasje niet in de wc en douche of bij de waterkraan. Dan maar door, naar de camping in Essen.

De Hase is na deze splitsing weer heel smal maar ook vreselijk ondiep, later wordt het gelukkig toch weer wat dieper en we varen nog lekker door. Na de bocht is een stuw, we kunnen er langs via de kanogoot. We krijgen een flinke vaart en een zwieper mee, heerlijk! We peddelen nog even verder en bij de tweede brug is een steiger waar we er uit kunnen. Hier zetten we de kano op de wieltjes en lopen naar de camping, zo'n anderhalve kilometer verderop.

De camping zit dicht. Als even later het hek open staat willen we het terrein op en worden afgeblaft. Halt zegt de dikke Duitser. De camping is verhuurd aan zielige kindertjes, wegwezen, corona, kan niet, mag niet, weg. Eén medewerkster heeft compassie en vult op de vraag van Marcelin onze waterzak. We krijgen er zakjes met koek en een pakje drinken bij, zo lief. Ze loopt met ons mee over het fietspad langs de camping en wijst, "ga daar maar staan en als jullie iets nodig hebben, kom dan maar". Er staat al een tentje aan het water, dat blijkt van een dakloze man, hij staat er al drie weken. De politie gedoogt hem. Omdat er een onweersbui aan lijkt te komen hebben we geen keus. We gaan een stukje verderop staan en zetten snel alles op. Hans kookt een globetrottermaaltijd (Libanese lam) en we eten in de tent want de eerste spetters vallen. We gaan maar vroeg slapen, het blijft regenen. Om tien uur hoort Marcelin dat het droog wordt, Hans snurkt al. Truste...

Dag 3: van Essen naar Haselünne. 37,7 km, waarvan 150 meter lopen van de kampeerplek naar het water, en 666 meter lopen van de Hase naar de camping.

We varen 6,7 km pu gemiddeld, best hard! We hoeven niet over te dragen en nemen 3 stroomversnellingen.

Comfort Camping Haselünne, €22

Schnitzels met friet.

Hoera: Marcelin is jarig! Ze geniet van alle berichtjes van over de hele wereld. Zo mooi. We vertrekken vlot, maar niet heel vroeg: half negen zitten we in de boot. Voor die tijd hebben we onze laatste aansteker (één is kwijt) aan Herr Nachbar de dakloze gegeven, hij is er blij mee. Hij vraagt ons nog of we nu uit Holland of Nederland komen, van een Nederlander met wie hij gezeten had leerde hij dat dit niet hetzelfde is. We geven hem bij vertrek nog een tientje, hij is helemaal blij, hij kan weer shag kopen. Groot gelijk kerel! Marcelin krijgt een knuffel, we kletsen nog even en gooien de kano in de Kleine Hase. Die komt even verderop weer bij de Grote Hase. Wat een stroming zeg, we gaan keihard op dit snelstromende riviertje, we peddelen mee en Hans stuurt als een malle. De lol vergaat ons even als we in gemaaid gras stil komen te liggen. Marcelin duwt de troep voor de boeg zoveel mogelijk weg en dan proberen we beiden een slag te geven. Het schiet niet op, we doen tien minuten over 25 meter en worden er doodmoe van. Eenmaal vrij en los genieten we dubbel en dwars van de snelheid. We komen weer bij de Hase en even verder hebben we de grootste lol op een stroomversnelling van wel 300 meter lang, heerlijk zeg!

In Löningen gaan we de kano uit en vinden een bakker waar we op het terras koffie met gebak doen. Want dat hoort op een verjaardag! We kopen ook brood en gekookte eitjes en lunchen aan de waterkant met een bakje thee.

In Herzlake gaan we er weer uit. We bekijken de kampeerplaats: een veldje en een openbaar toilet. Mensen uit een heel grote kano en een kleinere zetten hier hun tent op. Wij willen een douche en gaan dus, na een langere pauze, weer door.

Onder de brug in de buurt van Haselünne kunnen we er uit en lopen 666 meter naar de camping. De camping is groot, de naturplatz een knollenveld met in de hoek jongeren met harde muziek. Wij zoeken een redelijk rustig plekje, en Marcelin zwemt in de zwemvijver. Het is al laat maar ze wil zo graag. En ze geniet. De douche is dan wel nodig en daarna gaan we uit eten! Marcelin doet haar sierraden om, ook de mooie armband die ze van Hans kreeg, en we lopen naar de Imbiss aan het begin van het terrein. We hebben mazzel, het is de laatste dag dat ze open zijn. Ze hebben zes soorten schnitzel en vijf soorten hamburgers. Met friet. En weissenbier hebben ze ook, nog drie. Die nemen we lekker allemaal. En we eten schnitzel. Zeg maar schnitzel, dan krijg je er twee.

Dag 4: van Haselünne naar Meppen. 38,5 km, waarvan 666 meter lopen naar de Hase.

Geen overdragingen, enkele heel kleine stroomversnellingen.

Stadscamping Meppen, €27,40.

Uit eten bij de Italiaan.

We hebben er zin in: we varen gemiddeld zo'n 6,5 km per uur, dan is Meppen toch haalbaar? Dus vertrekken we vol goede moed. Jammer dat de wieltjes niet meewerken. Van één wieltje is het pinnetje weg en loopt van het frame. Vind zo'n pinnetje maar eens terug in dit knollenveld, dat gaat hem niet worden! Ook lijkt het wieltje zich vast te werken in het frame. We repareren hem met touwtjes en plakband en kunnen zo toch weer door. Maar grote afstanden met de kano op de wieltjes, zoals we wel gepland hebben, kunnen we zo niet afleggen.

De tocht is prachtig! Zoveel bochten, door bos en natte hooilanden in dit natuurgebied. Zoveel bloemen, beekjuffers en libellen, watervogels en waterplanten. Het is hard werken, in de bochten wil de stroming de kano dwars leggen en dat willen wij natuurlijk niet. De boegslagen voelt Hans in zijn rug, het kost energie en kracht om Ally rechtuit te houden. Het is stil op en rond het water, zo mooi en lekker!

Bij een kanoverhuurbedrijf kunnen wij er even uit, er is een mooie steiger. En na 13 kilometer willen we wel even rusten. Er zijn hier heel veel kano's te water gelaten, vanaf hier halen we heel, heel veel mensen in die een dagje gaan varen in hun huurkano. Dat is oppassen en uitkijken, want heel goed sturen kunnen ze niet.

Het blijft prachtig hier, we kronkelen maar door, zoveel kleur en leven, heerlijk. De lunchpauze korten we in en we vinden onze Ally tussen zes huurbootjes terug. We kunnen bijna niet afvaren door de drukte op de steiger, maar op het water is het al snel weer stil. En zo mooi hier...

We pauzeren nog een keer bij een steiger. Hier zijn nog maar drie huurkano's. Dan peddelen we de laatste tien kilometer naar Meppen. Natuur verandert langzaam in huizenbouw en stadsleven. We komen op bekende plekjes (hier sleepten we vorig jaar Ally door de heg) en varen naar de camping. Die is nu dus wel open, in tegenstelling tot vorig jaar. We zetten de tent op aan het water, dit is wel een mooi tentplekje zeg! Een kanoclub met ongeveer dertig kinderen uit Rheine kampeert hier ook. Ze zijn leuk maar helaas misdragen ze zich in het toiletgebouw.

We gaan weer uit eten. Wat een heerlijke pasta's zeg. De twee serveersters en de barvrouw doen een marathon: wat is het druk en wat rennen ze hard.

We drinken nog een wijntje bij de tent en slapen daarna heel goed en diep.

Dag 5: van Meppen naar Haren. 20,4 km waarvan 400 meter lopen van de sluis in Haren naar de camping.

2 overdragingen:

In de onderste bocht van de originele loop van de Ems (er uit lastig, er in prima)
Daar waar de onderste bocht bij die daarboven komt (er uit lastig, er in prima)

Stadscamping Haren. €26,40.

Kikkererwtenpasta, courgette, knoflook en ui, tomatensaus.

Dat is raar, de Hase hebben we nu achter ons. We beginnen nu aan een nieuw avontuur: het varen naar Nederland. Dat is even omschakelen want het gaat vandaag anders worden dan de afgelopen dagen. We zullen grote boten tegen kunnen komen en veel ander verkeer, de Ems is breed en de stroming minder. Maar ook dat kunnen we!

We beginnen laat, het is al over tienen als we afduwen. We willen de kinderen voor blijven, dus maken we ineens toch nog haast om de kano in te pakken en te vertrekken. We zijn braaf en doen zoals het verkeersbord zegt: niet harder dan 6 kilometer per uur varen en links varen. Bij het bord dat we uitleggen als "alle verboden opgeheven" gaan we weer naar de rechterkant, harder dan zes lukt ons niet.

Eigenlijk is het verrassend mooi hier, het water is breed en we varen in een bos. Op een splitsing slaan we linksaf en voor de stuw weer linksaf. Hier is het stil, overal waterplanten en het is mooi varen in het bos. De overdraging is een beetje ingewikkeld maar ook dat lukt ons weer. Eerst weer even smeren voor we verder gaan, het weer is opnieuw prachtig!

Al snel varen we tegen het volgende obstakel aan. Ook hier moeten we er uit en dragen naar de Ems over. Mooi plekje hier, kunnen we meteen even lunchen.

Met een grote bocht varen we om het Dortmund-Ems kanaal heen en ontlopen hiermee ook de sluis. De beide wateren komen weer samen en dan is het maar drie kilometer naar Haren, dat is goed te doen. Het is wel drukker op het water, vooral met pleziervaart. We komen maar één broodpoeper tegen en vlak voor Haren zien we rechts in een haven de industrie liggen.

In Haren slaan we linksaf en halen de kano bij de sluis uit het water. Hier gaan we wel even lopen, die 400 meter naar de camping is goed te doen. De mevrouw van de camping is uiterst vriendelijk en we krijgen een leuk plekje toegewezen. Achter de gesloten kantine, waar we onder het afdakje de stoelen en tafels en ook de stopcontacten gebruiken mogen. Er kamperen drie fietsers, alle drie met eigen tent. Vooral de vrouw wil wel een praatje maken, gezellig hoor. Ze heeft een waterkoker mee en het zal ons niet verbazen als er ook een föhn in haar toilettas zit.

We maken een maaltje van de in Löningen gekochte boodschappen en kopen nog een biertje in de campingwinkel. Wat is het leven goed...

We zijn best moe en duiken vroeg de tent in. Morgen zijn we terug in Nederland...

Dag 6: van Haren naar Roelage. 23,3 kilometer, inclusief 150 meter lopen van de camping naar het water en 100 meter van het water naar de camping. We vaarden ook nog 1,5 km op en neer (totaal 3 dus) naar Ter Apel om hier boodschappen te doen.

6 sluizen:

Meegeschut met een boot. Groot hoogteverschil!
Overgedragen want voor kano's wordt niet geschut. Stomme voorzieningen.
Bij grens, stond open
Iets verder, stond open
Voor Ter Apel, meegeschut met vier andere boten.
Op Ruiten Aa kanaal, overgedragen. Prima voorzieningen.

Camping Roelage, €19.

Notenrijst, ui, knoflook, gember, broccoli, champignons, cashewnoten, roerbaksaus.

We doen het rustig aan en om negen uur vertrekken we. Het spettert af en toe een beetje, in de loop van de dag wordt het droog en komt ook de zon er bij. We hebben geluk!

Het is vooral rechtdoor vandaag weten we. Het eerste stukje is verrassend mooi, zo door het bos. Er loopt een weg langs het kanaal, maar veel last van het geluid hebben we niet. En na de oprit naar de snelweg is het een stuk rustiger en stiller.

Vlak voor de eerste sluis zien we een bootje achter ons. We wachten die op en kunnen zo, met deze Rotterdammers die al drie maanden onderweg zijn en nu naar huis gaan, meeschutten. Het verval is verbazingwekkend groot, wel een meter of twee. We kletsen gezellig met onze sluisgenoten en zien ze daarna heel langzaam van ons wegvaren. Eventjes kunnen we hen bijhouden, op hun stevengolf, maar dat tempo houden we niet heel lang vol.

De tweede sluis zijn ze net door als wij daar aankomen. Kano's worden niet geschut, dus dragen we over. We stappen uit bij de steiger aan de rechterkant. De steiger om er weer in te komen zit aan de linkerkant en daarvoor moet je zo'n 750 meter omlopen, wat een gekkigheid! Dat doen we dus niet, omdat de sluisdeuren openstaan kunnen we de kano in de sluis laten zakken, dat hoogteverschil is niet heel groot, en onze tocht vervolgen. Zo gezegd zo gedaan, maar we hebben ook wel zin in lunch. Iets verder, bij een sluis die openstaat en op de grens ligt, is een chinees. Die is open voor afhaal, we mogen op het terras zitten en eten uit het plastic bakje een overheerlijke nasi rames. Echt lekker zeg!

We kunnen er weer tegenaan. De volgende sluis staat ook open, dat is fijn, en slaan rechtsaf op het Ter Apel kanaal. De bruggen kunnen we net onderdoor en de sluis gaat net open als we aan komen varen. We kunnen met vier andere bootjes meeschutten. Zo zeg, we gaan wel tweeënhalve meter naar beneden!

Hans heeft een winkel gezien waar grasmaaiers en tuingereedschap verkocht wordt. Hij gaat er met de wieltjes heen en jawel: in de winkel zijn allemaal bakken met moertjes en pinnetjes en schroefjes. Een heel vriendelijke man helpt hem de wieltjes te repareren, vraagt €5 (doe maar €7,50) en we zijn helemaal gelukkig. We kunnen weer rijden!

We varen naar Ter Apel en doen daar boodschappen. Ook is het wel tijd voor een terrasje, koffie met gebak, dat hebben ook wel weer eens verdiend. Wat zijn de mensen toch vriendelijk hier, ook deze serveerster, we voelen ons heel welkom.

We varen terug en slaan dan linksaf het Ruiten Aa Kanaal op. Mooi hier zeg, zo tussen de bossen. Grappig: boven ons hangt een wagonnetje aan een kabel, je kan zo in het karretje naar de overkant komen.

We dragen nog één keer over bij een sluis, er zijn goede steigers om over te dragen. Niet zo heel veel verder is de camping. We worden vriendelijk verwelkomd, er is ook ijs en koffie en thee en het is echt een heel mooi veldje waar we mogen staan. Wat een mooi plekje, we zijn helemaal gelukkig. En moe. Na de voedzame maaltijd vallen we bijna in slaap met ons wijntje in de hand.

Dag 7: van Roelage naar Weite (Vlagtwedde). 22,4 km, waarvan 450 meter lopen.

6 overdragingen.

Van Ruiten Aa Kanaal naar Ruiten Aa.
Al heel snel op de Ruiten Aa, prima steigers
Niet veel verder de weg over, prima steigers
Vlak voor Jipsinghuizen. Was niet nodig, je kan ook doorvaren met de bocht mee naar links.
Vlak na Jipsinghuizen. Was niet nodig als je met de bocht naar links meegevaren was.
Bij aftakking Ruiten Aa en Voedingsleiding
Van voedingsleiding naar Ruiten Aa Kanaal

Camping T-Tuin. €13,20

Globetrottermaaltijd.

Het plan was de hele Ruiten Aa af te varen. We kiezen een alternatief nu: we gaan halverwege naar camping de T-Tuin, doorvaren vinden we vandaag te ver. Dan kunnen we morgen wellicht terugvaren naar de Ruiten Aa en een rondje naar de camping maken.

Het heeft geregend vannacht en ook vanmorgen schuilen we nog even. Maar: het wordt droog en om 9.45 uur, na een praatje met de beheerster van deze prachtige en heerlijke camping vertrekken we. We varen een klein stukje over het kanaal en bij een brug zetten we Ally weer op de wieltjes. Al na 450 meter zijn we bij de Ruiten Aa. We kunnen nog 1,5 km doorlopen om weer bij de Ruiten Aa aan te komen en ontlopen hiermee misschien wel twee overdragingen. We kunnen ook vanaf hier gaan varen.

En dat doen we dan. Na een duiker moeten we er toch uit, dragen over en heel even verder moeten we weer overdragen, een weg over. Vanaf hier begint het spektakel. De Ruiten Aa is pas nog flink onder handen genomen. Oude meanders zijn opnieuw uitgegraven, stuwen gesloopt en er zijn vistrappen aangelegd. Al snel zijn we alle richtingsgevoel kwijt, zoveel bochten hebben we al gehad op het smalle en snelstromende beekje. Het is echt prachtig, wat is het hier toch mooi. Door bos, door natte hooilanden, het verveelt nooit. Daar zijn de eerste nieuwe vistrappen dan. Het is even zoeken waar die het beste aangevaren kunnen worden. Later zit Hans ook wel een keer mis: door de harde tegenwind is het niet altijd goed zichtbaar waar het laagste deel van de vistrap zit. Eén keer horen we een vervelend geluid en blijkt dat de huid van de kano beschadigd is door een uitstekende schroef. We maken zelfs een beetje water.

De Ruiten Aa blijft mooi. Het is lastig manoeuvreren in de bochten en tussen de in het water liggende boomstronken door, dat houdt je wel bezig. We herkennen sommige plekken wel: kijk, hier was vroeger een stuw, of kijk, hier hebben we de vorige keer gepauzeerd. We schuilen even onder een brug voor een regenbui, verder houden we het vandaag droog. Bij Jipsinghuizen is een steiger. We snappen het niet goed: we kunnen hier overdragen maar het riviertje loopt ook met een bocht naar links. We kiezen ervoor over te dragen en snappen later dat dit niet had gehoeven. De andere route maakt een grote bocht, het komt allemaal weer bij elkaar. Nu komen we wel langs de Waalehof. Dit hotel heeft nu ook een minicamping en is pas overgenomen door een vrouw die uit Amsterdam komt. Ze weet nog niet of het een goede keuze geweest is om het roer helemaal om te gooien, ze vindt het nog te vroeg om er een oordeel over te geven. Wel heeft ze heerlijk gebak en drinken we er iets warms bij.

Iets verder dragen we dus weer over naar de originele loop van de Ruiten Aa en maken nog een paar lekkere bochten tot het afwateringskanaal. We dragen maar weer eens over het kanaal op, de Ruiten Aa zoeken we een andere keer weer op. We varen door, met de bocht mee naar rechts naar het Ruiten Aa Kanaal. Hier moet weer overgedragen worden en gezien de hoeveelheid brandnetels bij de steigers komt hier niet vaak een mens.

Op het kanaal slaan we rechts af en bij de sluis is de camping. Ook weer een heerlijk plekje. Het toiletgebouw is nieuw en nog niet helemaal af, het ziet er goed uit.

We maken een globetrottermaaltijd, veel puf hebben we niet meer. De wijn gaat op, de rode tas is zo goed als leeg. Mooi zo, want het einde van de tocht is in zicht.

Dag 8: van Weite (Vlagtwedde) naar Bourtange. 9,4 kilometer.

1 maal overdragen bij sluis bij afslag naar Bourtange. Prima steigers.

1 maal overdragen om in de grachten van Bourtange te komen (en terug). Prima steigers.

Camping 't Plathuis €16

Uit eten: friet met saté en sla.

We zijn moe. Dus besluiten we om naar Bourtange te varen en niet nog een rondje over de Ruiten Aa. We komen een andere keer terug beloven we elkaar. Want dit spektakel verdient een tweede kans.

Pas om 10.45 uur zetten we de kano in het water. We hebben erg rustig aan gedaan: eitjes gekocht en gekookt, onder de tarp geschuild voor de regen, rustig de krant gelezen. Het is geen lange dag vandaag, dat doet ons ook niet opschieten.

We varen over het kanaal naar de volgende sluis. Na de overdraging slaan we linksaf, het Bourtangekanaal op. Mooi vaartje hoor, zo in het bos. Aan het einde van het vaartje is de haven en de camping. Wij gaan nog even rechtsaf, dragen iets verder over en verkennen de grachten van Bourtange. Het is een echt doolhof, we begrijpen niet veel van het patroon van de vestinggrachten en de gps helpt ons hierbij niet. Leuk is het wel, dit dolen om het stadje, en we trekken ons een keer door het riet bij een dichtgegroeide gracht. Ook schuilen we even onder een brug voor een flinke regen- en hagelbui. Mensen lopen nietsvermoedend boven ons hoofd langs. We vinden een soort van steiger en de achterdeur staat open! Zo veroveren we de stad en nemen koffie met gebak op het terras.

De weg terug is nog even een puzzel, maar ook die leggen we. Op de camping zetten we de tarp opnieuw op en klungelen om de tent. We gaan ook nog eens uit eten. Op het andere terras eten we friet met saté en sla, lekker hoor. Biertje en wijntje er bij, we zijn helemaal gelukkig.

De volgende dag. Er zijn fikse buien. We hebben alles ingepakt, Martine en Pema halen ons op. Dat is wat anders dan een airport pickup, maar wel weer heel luxe en gezellig, zo komen we makkelijk thuis.

Wat een tocht was dat! 23 overdragingen, 220 kilometers in 8 dagen. En mooi dat het was! En ook avontuurlijk, met onverwachte wendingen, leuke uitdagingen en flinke inspanningen. We blikken nog eens terug: wat was het fijn!