Kanotocht op de Ruiten Aa.

Het lijkt al zo lang geleden dat we vertrokken voor onze kanotocht. In werkelijkheid hebben we maar 3 dagen gevaren. We worden altijd zo ontspannen op het water en raken de tel van de dagen kwijt.

Donderdagavond pas reizen we van Amersfoort naar ter Apel. Marcelin met onze rugzak op de rug en de peddels in de hand. Hans met een kleiner rugzakje op de borst en de Ally op de rug. Alles past in de trein en in de bus. Camping "het Achterdiep" in ter Apel blijkt een geweldige plek te zijn. We arriveren er om ongeveer half negen, hebben een geweldig plekje voor de tent, mogen het tuinmeubilair lenen, kunnen een vuurkorf met hout tegen betaling krijgen en alle luxe is er. Voor weinig met heel veel sympathie. Leuk. We timmeren Ally in elkaar en kruipen vroeg de tent in. Morgen gaan we los!

Vrijdag lopen we de 200 meter naar het Ter Apelkanaal en varen naar het winkelcentrum. We slaan goed in want varen maakt hongerig weten we uit ervaring. Met de boodschappen in de Ally varen we het Ruiten Aa kanaal op. Het is een heel mooi vaartje. We varen eerst langs Agodorp: een verzameling arbeidershuizen en directiewoningen van een voormalige fabriek. We peddelen door een bos, heel mooi en stil. Hier is ook het klooster Ter Apel. Bij de camping hebben we een bierpakket gezien dat in het klooster gebrouwen is, maar wij besluiten door te varen. Met overdragen zijn bierflesjes niet heel handig.

Na de bocht varen we het bos uit en het landbouwgebied in. Ook mooi, met al de bloemenpracht. We dragen over bij de sluis en peddelen nog een half uurtje door tot de Wischluiweg. Hier trekken we de kano uit het water en lunchen in de schaduw van een boom. Wat een weer zeg, het is warm, onbewolkt, de zonnebrand wordt dik gesmeerd. Echt een weertje om verkoeling op het water te zoeken!

Als we uitgegeten zijn rijden we met de kano op de wieltjes een ruime 2 kilometer naar de Ruiten Aa. We kunnen al eerder het stroompje op, maar omdat snel 2 overdragingen volgen besluiten we iets verder door te lopen. Bij de Terapelerstraat leggen we Ally het water weer in en zetten de spieren in gang. Wat glijdt Ally toch heerlijk door het water, wat is dit toch leuk! De Ruiten Aa is hier prachtig. We varen door aardappelvelden, graanvelden en weilanden. Het stroompje is heel erg bochtig, we kronkelen door het landschap. Er zijn heel veel vissen, blauwe weidebeekjuffers, erg veel watervogels waaronder een paniekerige eend, en helaas ook steekvliegen. Die zijn wat minder aardig.

Na zo'n 1700 meter zijn we elk richtingsgevoel kwijt, het duizelt ons van de vele bochten. Hier is een stuw en dus een overdraging, de steigers zijn prima.

Na de stuw varen we lekker door, er is een leuke stroming die ons verder voert, we hoeven zelf niet zo heel hard te werken. We peddelen door bos, het is lekker koel in de schaduw. Bij het zwembad is een stuw, maar door de hoge waterstand is er geen verval. We laten ons onderin de kano zakken en wurmen onder de betonnen plaat door en varen verder. Het bos in, waar heel erg veel bochten zijn. Leuk!

Bij de Renneboomsbrug stappen we uit en lopen met de kano op de wieltjes naar camping "de Bronzen Eik". De vriendelijke eigenaresse heeft moeite ons te geloven dat we met de kano zijn gekomen, ze vindt het reuze lollig. Vooruit dan maar, dan mogen we op het trekkersveldje. Dat is een heel mooi kampeerplekje zeg! En de douche is heerlijk. We spoelen het zout van ons lichaam, wat een genot even schoon te zijn.

Zaterdag is de bagage een stuk lichter. We hebben een flink gat in ons proviand geslagen. Mooi.

We zijn vroeg op stap. We nemen enkele fraaie bochten en glijden een stroomversnelling af. Dat ging lekker zeg! Ally blijft nergens hangen en met een flinke vaart peddelen we verder, door dit natuurgebied van het dal van de Ruiten Aa. Het is zo mooi hier. Het verveelt nooit want de afwisseling tussen landbouw, weide en bos is groot.

We dragen drie keer over voor we het bos weer induiken. We wanen ons in een achtbaan: de bochten zijn scherp en veelvuldig. De bomen en takken hangen laag over het water, hier is wel wat stuurmanschap vereist. Hans valt bijna uit de kano als hij achter een tak blijft hangen.

We varen nu door een prachtig moerasachtig gebied met bos en veen. Heel, heel mooi. Tot de volgende overdraging. De brug direct achter deze overdraging is voorzien van steigers, we kunnen ons voorstellen dat bij heel hoog water hier gekluund moet worden. Zo hoog staat het water nu niet, we passen makkelijk onder de brug door.

Relaxed varen we door tot, ja alweer, een overdraging. Poe, dat is nummer 5 al vandaag. Rechtdoor vaar je terug naar het Ruiten Aa kanaal. Wij gaan linksaf. Dat is avontuurlijk denken we want de vernieuwde loop van de Ruiten Aa hebben we nergens kunnen vinden. Waterschap heeft oude meanders hersteld, en ook de oude loop van de Ruiten Aa. Maar hoe die loop is weten we niet, ondanks speurtochten op Google maps, google earth, nieuwe landkaarten enz. Geen idee...

Het is een heel smal stroompje. Het bord met instructies voor kanoërs dat aan beide zijden van de stuw staat, doet ons vermoeden dat dit toch echt een kanoroute is. Dus denderen we vistrappen af, het wordt smaller en smaller. Ook hier weer heel veel weidebeekjuffers en vlinders. Paarden slaan voor ons op de vlucht en komen later toch weer nieuwsgierig kijken. Koeien zijn brutaler en komen ons tegemoet. De begroeiing van de wal is heel mooi en kleurrijk. Er groeit veel kattenstaart. Onze sloot groeit bijna dicht. We kronkelen maar door, sommige bochten zijn niet te houden: de kano is te lang. Ineens staan we voor een koeienbrug. Een medewerker van het natuurgebied komt even kijken. Hij excuseert zich voor de koeienbrug, vraagt ons of we het naar de zin hebben ("Nou en of!") en repareert de brug nog even snel. Wij dragen over en varen weer verder, ons afvragend wanneer we nu dan toch eindelijk vastlopen. Dat lijkt ook te gebeuren, na enig zoeken blijkt dat we een afslag gemist hebben.

Volgens de gps bevinden we ons op een blauwe lijn, een rivier dus. Aha. Hans bevindt zich even verder bijna niet meer op een rivier, maar er in. Hij wordt door een overhangende tak bijna uit de kano gesleept.

We varen de provinciale weg onderdoor. Bah. We zitten onder de spinnenwebben, van top tot teen, en proberen de grootste spinnen te ontwijken. Dat lukt, maar er zitten tientallen kleinere exemplaren in de boot, op en onder onze kleding en in ons haar. Marcelin zit voorin en krijgt de volle laag. Ze spuugt al vloekend een dikke draad van een spinnenweg uit. Lekker hoor... De volgende brug gaan we achteruit varen stelt ze voor.

We nemen nog maar wat bochten, pure routine lachen we en vliegen, door de stroming, maar weer eens uit een bocht. Dan komen we bij een dijk. Hierachter ligt het Mussel Aa Kanaal. De Ruiten Aa stroomt aan de overkant verder. Dat is dus dubbel overdragen! We slepen de kano uit het water, leggen hem in het kanaal, steken het kanaal over en dragen opnieuw over naar de Ruiten Aa aan de noordzijde van het kanaal. De voorzieningen zijn hier, vergeleken bij de rest van de tocht, knudde. Er zijn wel mooie trappen, maar geen steigers en de plek is te smal om de kano mooi neer te kunnen leggen. We zijn blij met de prikweg, want de brandnetels hebben ons weer lelijk te grazen genomen.

We zoeken even hoe nu verder te gaan, tot we ontdekken dat we het balkje, dat in ons riviertje ligt, naar beneden kan en we er met de kano over kunnen. Dat is mooi.

De Ruiten Aa wordt opnieuw smaller en smaller. Ook ploppen er steeds meer waterplanten op boven het water. Dat is hard werken. Over een stuk van honderd meter zit het echt helemaal dicht. Met stevige spierballentaal komen we er door.

We krijgen nog een stuk "herinrichting van het water" mee: er liggen grote bulten zand aan de kant en we zien verlaten graafmachines. Hier zijn ze overduidelijk nog aan het werk, nieuwe meanders worden uitgegraven en de beek krijgt een nieuwe loop. Dat is nu nog niet zo mooi, maar zal over een jaar wellicht prachtig begroeid zijn, net als de achter ons liggende kilometers.

We dragen weer over, nummer 9 vandaag, hier wordt het water dieper en breder. We zien grotere boten, motorboten, kruisers, die vanaf Winschoten tot hier kunnen varen.

We voelen de spieren, we zijn moe, toch even doorzetten! We zien na het villapark de camping bij Wedderveer en zijn gelukkig met vers water en een douche. Heerlijk!

De volgende ochtend voelen we ons minder heerlijk. We hebben tot 2 uur 's nachts wakker gelegen van het optreden van een hollandse hits man, wat een irritante herrie, bij de winkel wisten ze niets van de afspraak dat we bij hen de borg van de warmwatersleutel konden terug krijgen, en in het sanitair bleren de hollandse hits vrolijk door. Wij hebben het er wel even mee gehad.

We zijn helemaal blij als we weer varen. Doei! Het is opnieuw prachtig weer. De spieren roepen wel even "wat zijn wij van plan?", toch hebben we de vaart er snel in en komen bijna niemand tegen. De waterlopen komen niet overeen met de kaart en de gps, dat brengt ons even aan het twijfelen. Toch gaan we goed: langs de zuidzijde van Bellingwolde, tot bij de sluis. Deze staat open, we kunnen dus zonder over te dragen het Verenigd of B.L.Tijdenskanaal op.

We drinken een blikje fris bij de snackkar in Rhederbrug. Theo maakt hier toch wat mee, want hij zit met een Roemeen te praten. Daarna volgt een monoloog over zijn bezoek aan Tsjechië in 2000 (ik ben wel eens in Tsjechië geweest, en dan komt het). Na een half uur half luisteren willen we verder.

We pauzeren nog eenmaal, bij een brug in Booneschans. We verbazen ons iedere keer dat als er een kanosteiger is, deze door motorbootjes die veelal te koop worden aangeboden, bezet wordt. Rest ons niets anders dan op de hoge steigers te klauteren.

Na onze lunch peddelen we nog even door, langs een mooi park, en komen in Nieuweschans. Daar halen we Ally uit het water, rijden haar naar het station en op het pleintje doen we de barbatruc weer. Hup hup: nu is het weer een grote rugzak.

Enorm voldaan van deze prachtige tocht reizen we terug naar huis. Wat leuk, wat prachtig en wat een vrijheid met onze Ally!

Eenmaal thuis kijken we op google maps. Wat blijkt: de Ruiten Aa is inmiddels ingetekend!